Patron Szkoły

Jego życiowa dewiza, która brzmi: „harcerz mierzy radość życia ilością pokonanych przeszkód” stała się mottem działalności wychowawczej naszej szkoły. Nadanie imienia szkole odbyło się 2 czerwca 1990 roku. Józef Pukowiec żył w latach 1904 – 1942. Był harcerzem i nauczycielem. Przez całe życie mieszkał na Górnym Śląsku. Część dzieciństwa spędził w Bziu – miejscowości położo w pobliżu Pawłowic. Stąd pochodzili oboje jego rodzice. Patron naszej szkoły wywodził się  z patriotycznej polskiej rodziny. Dziadek Józefa Pukowca – osiadły w Pielgrzymowicach – był uczestnikiem powstania styczniowego. Ojciec był kolporterem prasy polskiej na Śląsku i brał udział w trzech kolejnych powstaniach śląskich: 1919, 1920, 1921. W roku 1925 Józef Pukowiec ukończył seminarium pedagogiczne w Pszczynie i rozpoczął pracę nauczycielską w Baranowicach. W roku następnym przeniósł się do Chwałowic i od razu włączył się w pracę miejscowej drużyny harcerskiej. Jego talenty zostały szybko dostrzeżone przez władze harcerskie. W 1927 został mianowany komendantem hufca harcerzy w Rybniku, po pewnym czasie został członkiem komendy chorągwi i przeniósł się do Katowic. W 1938 roku opracował i przedstawił instruktorom harcerskim plan pracy harcerstwa śląskiego w czasie wojny z Niemcami. Zapowiedział również, że pozostanie na Śląsku na złą i dobrą dolę. Słowa dotrzymał.

Tuż przed wybuchem wojny Józef Pukowiec został mianowany komendantem śląskiej chorągwi harcerzy i pełnił tę funkcję do chwili aresztowania, to jest do grudnia 1940 roku. Od października 1939r. koordynował tajną, antyniemiecką działalność harcerską na Górnym Śląsku. Szybko nawiązał kontakty z konspiracją wojskową. Do pracy w Siłach Zbrojnych Polski kierowanych przez Józefa Korola włączył starszych harcerzy. Sam wszedł do sztabu SZP na Śląsku jako szef informacji i propagandy. W czasie okupacji posługiwał się pseudonimem „Pukoc” lub „Chmura”. W grudniu 1940 roku Niemcy przeprowadzili masowe aresztowania wśród członków tajnego harcerstwa i SZP na Śląsku. Wpadł także Józef Pukowiec. Przewożony z więzienia do więzienia, przesłuchiwany i torturowany nie zdradził nikogo. Przez pewien czas przebywał w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. 14 sierpnia 1942 roku, jako wróg rzeszy niemieckiej, został zgilotynowany w katowickim więzieniu. Ciało przewieziono do Oświęcimia i spalono w krematorium.

Zdjęcie z prawej:

Uczestniczy obozu ZHP w Niemczech w 1935 r.
Od lewej: naczelnik ZHP w Niemczech Józef Kachel, hm. Józef Kwietniewski, hm. Józef Pukowiec, ph. Władysław Bzówka, ph. Mitas

autorka opracowania: Izabela Kamińska